Aafke Sanders

Ik ben Aafke Sanders, getrouwd met mijn liefde Sander, ook de papa van onze 3 dochters Fien, Lotte en Mila.

Op de middelbare school leerde ik al snel dat ik beter niet eerlijk kon zijn over mijn studiegedrag. Met vertellen dat je het boek nog niet open had gehad en vervolgens een 8 halen, maak je jezelf weinig populair. Verder dan die conclusie kwam ik niet en ook de volwassenen om mij heen stelden geen vragen bij het gemak waarmee ik door de schooljaren slenterde. Tot drie jaar geleden heb ik me dan ook nooit bezig gehouden met hoogbegaafdheid.

Mijn loopbaan laat zich het beste omschrijven met het woord ‘gaandeweg’. Na het VWO deed ik de studie culturele antropologie, de leukste studie die er is. De banen liggen voor antropologen niet voor het oprapen, maar via vrijwilligerswerk bij Vluchtelingenwerk rolde ik het maatschappelijk werk in. Door mijn interesse in gezinnen en kinderen in de knel, rolde ik daarna via interne opleidingen  verder de jeugdhulpverlening in. Daar werkte ik samen met collega’s uit allerlei disciplines en al snel merkte ik dat ik de perspectieven die collega’s systeemtherapeuten inbrachten, razend interessant vond. Mijn interesse was gewekt en al snel wist ik; ik wil de opleiding tot systeemtherapeut doen. Ik deed de opleiding transculturele systeemtherapie, waar de systeemtheorie verbonden werd aan  inzichten uit de culturele antropologie om ook gezinnen uit andere culturen goed te kunnen begrijpen. Zo kwamen mijn start als antropoloog en mijn ontwikkeling tot jeugdhulpverlener prachtig samen!

Nu werk ik alweer een tijdje als systeemtherapeut in de jeugdhulpverlening. Een jaar of drie geleden werd er vanuit de organisatie waar ik toen werkte gevraagd wie er interesse had om deel te nemen aan een expertisegroep over het hoogbegaafde kind. Omdat ik het altijd leuk vind om nieuwe dingen te leren, sloot ik me bij deze expertisegroep aan. Vervolgens ging er een wereld voor me open. Alles wat ik leerde leek over onze middelste dochter te gaan die eigenlijk al sinds groep 2 niet meer naar school wilde. Een begaafdheidsonderzoek en de conclusie uitermate hoogbegaafd volgde. Inmiddels zijn we weer een aardige tijd verder, bleek ook onze oudste dochter hoogbegaafd en zien we dat de jongste zich net zo ontwikkelt als haar oudere twee zussen. Inmiddels kan ik mezelf dan ook wel ervaringsdeskundige noemen; het is pittig om een gezin te runnen waarin iedereen intense emoties heeft, de ander zonder woorden aanvoelt maar tegelijkertijd snel overprikkeld raakt. Dat wordt soms een snelkookpan van heftige emoties waarin je als ouder mag blijven proberen de rust te vinden en alles in goede banen te leiden….

Als systeemtherapeut vind ik het ook heel interessant om ouders te begeleiden bij het proces waar zij doorheen gaan nadat hun kind(eren) hoogbegaafd blijken te zijn. Ouders van hoogbegaafde kinderen krijgen allemaal in meer of mindere mate te maken met vooroordelen van anderen, onbegrip, een zoektocht naar passend onderwijs of een zoektocht naar passende zorg. Misschien herken je wel helemaal niks van de hoogbegaafde kenmerken in jezelf en vraag je je af hoe je je kind goed kunt begrijpen. Of herken je juist heel veel en ga je met een andere blik naar je eigen schooltijd en loopbaan kijken. Veel ouders van hoogbegaafde kinderen komen uit een generatie waar veel minder aandacht was voor wat elk kind nodig heeft. Een ontwikkelingsvoorsprong of hoogbegaafdheid wordt dan snel over het hoofd gezien. Wat betekent dit voor jou als ouder? Wat heb je vroeger gemist? Hoe had het kunnen zijn als… Deze gevoelens en gedachten kunnen een mooie motivatie zijn om het voor je kind anders in te richten. Maar het kan ook een valkuil zijn: wat is van jou en wat is daadwerkelijk van je kind?

In dit proces worden blauwe plekken geraakt en komt soms oud zeer naar boven. Deze gevoelens en gedachten samen ontwarren maakt dat we kunnen gaan ontdekken wat je kind nodig heeft om zich goed te ontwikkelen en ook wat het daarbij van jou als ouder nodig heeft.